แป้งบุตรสาวแพทย์ “เฮ้ยต่อสิประเดี๋ยวข้าจะเบิ้ลอีก”

แป้งบุตรสาวแพทย์ “เฮ้ยต่อสิประเดี๋ยวข้าจะเบิ้ลอีก”
รุ่งเช้าวันแรก ของการเริ่มต้นเปิดเทอมใหม่ของแป้ง คุณรู้สึกตื่นเต้นมากมาย วันนี้แล้วสินะที่คุณจะได้ขึ้นรถบัสไปสถานที่เรียนเองแบบ เพื่อนฝูงๆบ้าง แป้ง คุณเป็นเด็กหญิงวัย 15 บุตรสาวผู้เดียวของแพทย์มีชื่อ เนื่องจากว่าเป็นบุตรสาวผู้เดียวผู้เป็นบิดามารดาก็เลยปรารถนาดีมากมาย ตลอดระยะเวลาตั้งแต่เด็กจนถึงโตเวลา แป้งไปสถานที่เรียนจะมีรถยนต์แบรนด์ดังเป็น ยานพาหนะพาคุณไปส่งที่สถานที่เรียนทุกเมื่อเชื่อวัน แป้งรู้สึกอายเพื่อนฝูงๆที่ถูกล้อว่าเป็นคุณหนู เมื่อคุณสอบติดโรงเรียนมัธยมศึกษามีชื่อได้ แป้งได้ขอความช่วยเหลือกับบิดา ให้คุณได้ไปสถานที่เรียนเองบ้างเพราะเหตุว่าคุณโตแล้ว
ผู้เป็นบิดามารดานั้นเป็นห่วงบุตรสาว ผู้เดียวมากมายแต่ว่าก็ไม่บางทีอาจคัดค้าน แป้งได้ สุดท้ายแป้งก็จะได้ได้โอกาสขึ้นรถบัสไปสถานที่เรียนเองแล้ว วันแรกของการขึ้นรถบัส ระหว่างที่ยืนรอคอยรถยนต์นั้น แป้งสังเกตว่ารถยนต์ของบิดาคุณ หยุดหลบอยู่ก่อนถึงป้ายหยุดรถโดยสารประจำทาง แป้งไม่ค่อยพึงพอใจสักเท่าไหร่ ตอนเวลาเย็นก็เช่นกัน บิดาของเเป้งก็แอบมารอดูแลบุตรสาวอีก เมื่อกลับถึงยังหน้าบ้านแป้งก็ว่ากล่าวบิดาและก็แม่ แป้งโตแล้วนะคะ แป้งขึ้นรถบัสไปสถานที่เรียนเองได้ ราวๆอาทิตย์นึง แล้วแป้งก็ได้เจอกับประสบการณ์ ที่คุณไม่มีทางลืมได้เลย วันนี้แป้งเดินหิ้วกระเป๋าสำหรับนักเรียน เดินออกมารอคอยรถยนต์ที่หน้าปากซอย ตามเดิมโดยไม่ รู้ดีว่าอีกไม่กี่นาทีด้านหน้า คุณจะพบกับอะไรบ้าง รถเมล์สายประจำมาหยุดแล้ว คนออกจะแน่นพอควร แต่ว่าแป้งก็นึกในใจว่า ช่างเถิดหรอกประเดี๋ยวก็ถึงสถานที่เรียนแล้ว
ตอนที่แป้ง ขึ้นเขารถยนต์ แป้งก็แทรกคนเข้าไปยืนอยู่ภายใน คนแน่นมากมายอย่างยิ่ง เสียงกระเป๋าบอกให้ผู้ที่ยืนอยู่ติดในหน่อย ตามประสากระเป๋าจอมชั่วร้าย ติดในหน่อยสิน้องผู้เรียนน่ะ ภายในยังยืนได้อีกผู้คนจำนวนมากนะ แป้งขยับเขยื้อนตัวไปภายในอีก โดยไม่ทันดูแลตัวแป้งก็ถอยไปเหยียบเท้าคนเข้า เมื่อรู้ตัวแป้งก็หันไปขออภัย
“ขออภัยจ้ะ” สิ้นเสียงสาวน้อยก็หันไป โดยไม่สนใจใยดี แป้งมิได้ดูเลยว่าผู้ที่คุณ เหยียบเท้าเค้านั้นเป็นเพศชายเค้าหน้าออกชนบทๆแป้งยืนโหนรถเมล์ อีกมือก็ถือกระเป๋าสำหรับนักเรียน คิดอะไรเพลิดเพลินๆแป้งมีความคิดว่าที่ตูดคุณมีบางสิ่งบางอย่างมาวนเวียนอยู่ แต่ว่าแป้งก็มองโลกในทาง ดีมีความรู้สึกว่าอาจไม่มีอะไรมั้ง
แต่ว่าทำไปครู่หนึ่ง แป้งกลับมีความคิดว่ามีมือคนใดกันคน นึงกำลังเพียรพยายามลูบไล้ ที่กระโปรงผู้เรียนของคุณอยู่ เนื่องจากว่าเด็กหญิงยังไม่เคยมือชายมาก่อน แป้งรู้สึกแปลกๆมันจะกลัวก็ไม่เชิง แต่ว่าที่ทราบๆเดี๋ยวนี้แป้งทำอะไรผิดแล้ว ได้แต่ว่ายืนเฉยเมยปลดปล่อยให้ไอ้ผู้ที่อยู่ข้าง ข้างหลังมันลูบไล้ตูดงอนงาม ของเด็กหญิงถัดไป แต่ว่าดูราวกับว่ามันจะเริ่มขยำตูดงอน ของคุณซะแล้ว แป้งมีความคิดว่ามันกำลังบีบตูดของคุณอยู่ เดี๋ยวนี้แป้งรู้สึกกลัวมากมาย แต่ว่าก็ไม่กล้ารอ้ง แป้งไม่กล้าหันไปมองดูมันด้วยไป แป้งไม่เคยทราบจะทำเช่นไร แป้งเพียรพยายามมองดูเพศชายอีกผู้ที่ยืนอยู่ด้านข้างดังจะบอกให้เค้ารู้ดีว่ามีพวกโรคจิตกำลังล่วงเกินคุณอยู่ เห็นผลชายคนนั้นหันมามองดู
แล้วเค้าก็มีความคิดเห็นว่าไอ้เพศชายผู้ที่ยืนข้างหลังแป้ง กำลังล่วงเกินคุณอยู่ แต่ว่าสิ่งที่แป้งคิดผิดถนัด โอกาสนี้เพศชายผู้ที่ยืนด้านข้างแป้งได้เขยิบมายืน เยื้องข้างหลังแป้ง ร้ายยิ่งกว่านั้นยังมาร่วมกับไอ้คนด้านหลังด้วย ก็เพราะเหตุว่าความงดงามขาว และก็น่ารักน่าเอ็นดูของแป้งเองโน่นเเหล่ะ เดี๋ยวนี้มีมือสองมือมาบีบก้นคุณทั้งสองข้างเลย แป้งกลัวมากมายภาวนาให้ถึงที่หมายเร็วๆแต่ว่ารถยนต์เจ้ากรรมก็ดันติดอย่างยิ่ง แป้งมีความคิดว่าไอ้สองคนโน่น กำลังเพียรพยายามเลิกกระโปรงผู้เรียนของคุณขึ้น แป้งเพียรพยายามเอากระเป๋าสำหรับนักเรียนบังแต่ว่าก็ไม่เป็นผลสำเร็จ มันจับข้อมือแป้งไว้แน่น แล้วแป้งก็รู้สึกเย็นวาบขึ้นมาตอนล่าง ใช่แล้วเดี๋ยวนี้มือของมันสองคน แย่งกันลูบไล้ตูดคุณ ด้านในกระโปรงผู้เรียน แป้งมีความคิดว่ามือมัน ลูบคลำอยู่แถวกางเกงชั้นในลายเล่ห์เหลี่ยมของคุณซะแล้ว
มือของคนนึง มาติดอยู่กึ่งกลางหว่างขาคุณแล้ว แป้งเพียรพยายามคีบขาไว้แน่น มือก็ดันมันไม่ยินยอมให้มันสามารถที่จะทำอะไรได้กล้วยๆแต่ว่าก็ไม่เป็นผลเลย ไอ้ผู้ที่เค้าหน้าชนบท กระซุบกระซิบข้างหูแป้ง “อยู่เฉยๆเถิดหนู ข้ามีมีดนะ ถ้าหากยังไม่ได้อยากต้องการตาย” อีกคนมันก็ ก้มมองดูกระโปรงแป้งที่เลิกสูงมากขึ้นมา
“น้องสวมกางเกงในสีชมพูด้วยน่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ”
เดี๋ยวนี้แป้งทำอะไรผิดแล้ว ได้แต่ว่ายืนหลับตาปี๋สั่นเทิ้มด้วยความหวาดกลัว คุณไม่น่าดื้อดึงความห่วงของบิดามารดาเลย เดี๋ยวนี้กางเกงชั้นในสีหวานของแป้งถูกรูดลงแล้ว มือสองมือแย่งกันจับของสงวนคุณ แป้งกลัวมากมาย เมือแป้งสัมผัสได้ว่ามือของคนใดกันคนนึง ตามติดกับของสงวนคุณซะแล้ว แป้งเพียรพยายามคีบขาแน่นขึ้นอีก แต่ว่ามันก็แทรกเข้าไปยังเนินอุ่นของเด็กหญิงได้
เดี๋ยวนี้แป้งตกลงใจจะร้อง แม้กระนั้นช้าไปคุณมีความคิดว่ามีอะไรแหลมๆมีกดที่ข้างหลังคุณ “ลงป้ายหน้า อย่าร้องโวยวายนะมิเช่นนั้นข้าจิ้มแน่” แป้งไม่กล้าคัดเลือก เอื้อมมือที่โหนราวอยู่ไป กดออดเองอัตโนมัติ แล้วแป้งก็แทรกตัวเพื่อลงรถเมื่อรถยนต์หยุดป้ายโดยมีชาย 2 คนเดินตามแบบติดข้างหลัง แป้งเดินคอนข้างตรากตรำ เนื่องจากกางเกงชั้นในคุณติดอยู่อยู่ตรงเหนือหัวเข่า คุณก็กลัวจะหลุด
เมือ่ลงรถ ชายคนนึงดึงคุณเดินไป โดยมีชายอีกคนเดิน ตามไปติดๆป้ายหยุดรถโดยสารประจำทางนี้ไร้คนเลย แม้ว่าตรงเวลารุ่งเช้าที่คงจะมีคนอยู่บ้าง ข้างหลังป้ายหยุดรถโดยสารประจำทางนี้เป็นท้องทุ่ง มีสังกะสีกันอยู่ข้างหลังป้าย มันพาแป้งเดินเข้าไปข้างหลังสังกะสี ชายอีกคนกล่าวว่า
“พี่ผมขอเอาด้วยนะ” ไอ้บ้านนอกเหนือจากนี้ก็ยิ้ม ตอนที่มือก็ถือมีดกดอยู่กึ่งกลางข้างหลังแป้ง
“ได้สิ แต่ว่าข้าขอก่อน นะโว้ย”
“ได้พี่ งามๆแบบนี้มองเห็นแล้วควยแข็งเลย”
แป้งหมดทางไปแล้วเว้นแต่ขอร้อง
“พี่ค่ะ อย่าทำอะไรแป้งนะ แป้งไหว้และก็” เด็กหญิงขอความช่วยเหลือทั้งยังน้ำตา แต่ว่าไม่เป็นผล ไอ้บ้านนอกมันผลักแป้ง เซไปข้างหลังอิงสังกะสี โดยที่ไอ้เพศชายอีกคนก็ยืนเท้าสะเอวมอง เปิดกระโปรงขึ้น
“เร็ว” ไอ้บ้านนอกตะโกนแป้ง
“อย่านะปลดปล่อยแป้งไปนะ แป้งมีเงินเอาไปเถิดอย่าทำแป้งนะ”
เพี๊ยะ มือสากๆฟาดลงไปที่หน้าสวยหวาน ของเด็กหญิงจนถึงเป็นผื่นแดง แป้งน้ำตาคลอเบ้า ค่อยเลิกกระโปรงผู้เรียนสีน้ำเงินขึ้น โชว์ให้มองเห็นท่อนข้างล่างของเด็กหญิงที่นูนขึ้นมาเป็นเนิน ส่วนกางเกงชั้นในสีหวานก็ติดอยู่อยู่ที่หัวเข่า แป้งฟูมฟาย ไอ้บ้านนอกตรงเข้ามาก้มมอง
“เฮ้ยอย่าเอาลงเปิดไว้”
“โอ้โฮ …..ขนยังไม่ค่อยขึ้นเลย โหนกก็นูนดีวินาศ ตั้งแต่เกิดขึ้นมาจนถึงจำคุกออกมายังไม่เคยพบจิ๋มงามๆสิงๆแบบนี้เลยว่ะ”
เพศชายอีกคนก็ตาโตวาวขึ้นมาโดยทันที
“พี่ผมไม่ไหวแล้ว ของจัดแจงกับตนเองก่อนนะ นอ้งนี้เซ็กเป็นบ้าเลยไม่ไหวแล้ว” มันแก้กางเกงตนเองออกแล้วจัดแจงชักซะ ไอ้บ้านนอกก็รูดซิปแงะไอ้หนูออกมา แป้งตื่นกลัวมากมาย เพราะเหตุว่าขนาดของมันใหญ่มาก แถมคดๆงอๆมีตะปุ่มตะป่ำด้วย ไอ้บ้านนอกจิกผม แป้งกดลงมาอยู่ตรงกับไอ้หนูของมัน ดูดให้ข้าสิ เร็ว
“ไม่แป้งทำไม่เป็น ปลดปล่อยแป้งไปนะ” เด็กหญิงประนมมือไหว้วอน
“นังนี่ต้องการโดนอีกใช่มั้ย มันเงื้อขึ้น”
“อย่าๆแป้งกลัวแล้ว”
“แลบลิ้นออกมาเลียเร็ว” เด็กหญิงรังเกียจมากมายแต่ว่าก็จำใจ แป้งแลบลิ้นออกมาเลียไปที่ศีรษะแฉกของมัน”ดีๆเลียไปอมด้วยดูดด้วย เร็ว”
แล้ว มันก็จับไอ้หนูยัดเข้าปากเด็กหญิงโดยทันที เด็กหญิงเกือบจะสำลัก เพราะเหตุว่าหายใจไม่ออก เพราะเหตุว่าความใหญ่ของมัน เด็กหญิงอมได้เพียงแค่ท่อนหัวเพียงเท่านั้น แต่ว่าดูราวกับว่าไม่หนำใจ มันเพียรพยายามชนกับปากงามๆสีชมพูของเด็กหญิงจนถึงคุณเกือบจะคลื่นไส้ ส่วนอีกคนก็ยืนสาวอยู่ใกล้ๆมองดูภาพเด็กหญิง ที่นั่งยองอมให้ไอ้บ้านนอก
แป้งนั่งยองๆเดี๋ยวนี้ของคุณยิ่งมอง เป็นเนินโหนกมากมาย ขาวอ้วนอิ่มน่าจิ้มเป็นที่สุด แป้งไม่มีสติเลยว่า กระดองเต่าของคุณมีน้ำใสๆไหลซึมด้วย ไอ้ผู้ที่ยืนอยู่บอกกับไอ้บ้านนอก
“พี่ๆมองสิน้ำเยิ้มเลย สงสัยน้องเค้าต้องการแล้วพี่”
ไอ้บ้านนอกมันจับหัวเด็กหญิง กดชนกับของของมัน มันก้มตัวดูกระดองเต่าของเด็กหญิง
“เอ้อ จริงว่ะ นังนี่จิ๋มอ้วนดีจังๆ” มันไม่บอกปล่าว ใช้ตีนเขี่ยเนินเด็กหญิง เล่นอีก แป้งตกใจจะเขยิบตัวหนีแต่ว่ามันก็ลากผมเด็กหญิงไว้
“เอาละพอแล้ว” มันจับแป้งหันหลัง ยืนอิงสังกะสีในท่าโน้มตัว แล้วไม่พูดเพ้อเจ้อทำเพลง จับไอ้หนูกดลงไปตรงรอ่งกเงินลางพูที่ห้อยมาด้านหลังของเด็กหญิง
“โอ๊ย อย่าาาาาาาาาาา” เด็กหญิงร้องลั่น เมื่อมันชำแรกความสาวคุณ มันหัวเราะอย่างคุ้มดีคุ้มร้ายชนแบบ ไม่ยั้ง เด็กหญิงเจ็บมากมาย
มันอาจฉีกเลือดสด ไหลลงมาตามขาเด็กหญิง มันชนจนกระทั่งจุดพ่นพิษใส่เอาไว้ข้างในของ แป้ง แป้งรู้สึกเสมือนมีท่อน้ำฉีดน้ำเข้าของของคุณวูบ ไอ้บ้านนอกยกสมอออกมา
“เฮ้ยต่อสิประเดี๋ยวข้าจะเบิ้ลอีก””ฮะฮะ” ไอ้อีกคนรีบเข้ามาก้มตัวมองตรง หว่างขาเด็กหญิงที่โบ๋แล้ว รีบใส่รอยต่อโดยทันที จนถึงคุณมีความคิดว่ามันฉีดน้ำเข้ามาในตัวคุณอีกรอบ เมื่อมันถอนออก ทั้งยังเยี่ยวทั้งยังน้ำของพวกมันทั้งยังเลือด ไหลล้นออกมาห้อยเต็มหว่างขาเด็กหญิง
เด็กหญิงไม่มีแรงล้มตัวลง แต่ว่าพวกมันยังไม่ยินยอมพอเพียง ไอ้บ้านนอกตรงเข้ามาจับขาคุณแยกออกแล้วทิ่มเข้าไปอีก ส่วนอีกคนก็ลากเสื้อผู้เรียนคุณออก แล้วดึงเสื้อยกทรงสีหวานออก เปิดเผยให้มองเห็นเต้านมขนาดกำลังสวยกำลังงาม ของเด็กหญิง แป้งเดี๋ยวนี้ได้แต่ว่ารอ้งไห้จนถึงไม่มีเสียงแล้ว ปลดปล่อยให้พวกมันสนุกสนานกับเรือนข้างล่างของคุณ ไอ้อีกคนหนึ่งมันเอาไอ้หนูมาเช็ดที่เต้านมของคุณ แล้วมันสองคน ก็สลับกันจัดแจงกับแป้งอีกหลายต่อหลายที
จนถึงมันแทบไม่มีน้ำ ออกอีกแล้วแป้งรู้สึกคิดถึงคำที่บิดามารดาคุณกล่าวว่า “โลกนี้มันชั่วร้ายกว่าที่ลูกทราบและก็มองเห็นนะ”แป้งรู้สึกเศร้ามากมาย ที่ไม่เชื่อคำกล่าวของบิดา กับแม่ แต่ว่าเดี๋ยวนี้ คุณไม่อาจจะทำอะไรได้มากกว่านี้อีกแล้ว